— Գթություն, պարո՛ն, գթություն, քանի մը փարա ողորմություն տուր աղքատ տնանկիս։
— Ինչո՞ւ չես աշխատիր, որ վասակիս ու չմուրաս։
— Ա՜հ, պարոն, եթե գիանայիր, թե որչափ ծույլ եմ։
— Ապրի՛ս, առ քեզի քսան փարա, անկեղծությանդ համար։
⁂
— Հորեղբայր մը ունիմ, որ շատ գեշ մարդ է, օր մը օրանց ստակ մը ղրկած չունի ինձի։
— Իմ հորեղբայրս շատ աղեկ է, ամեն անգամ, որ նամակ գրե հետը ստակ ալ կը ղրկե։
— Գոնե ամեն շաբթու նամակ կը գրե՞։
— Գրեթե բնավ գրած չունի։
⁂
— Անցած ըլլա, մյուսյու Բոլ։
— Շնորհակալ եմ։
— Թևերնիդ կապած եք, ցավցուցի՞ք, ի՞նչ ըրիք։
— Այո՛, երեկ գիշեր պալո գացի ու լվացարար կնկան մը հետ բոլքա խաղացի։
— Պարած ատենդ ինկա՞ր։
— Չէ՛, լվացարար կնիկները լաթ լվացած ատեննին լաթերը սխմելու վարժված ըլլալով՝ իմին տամաս ալ թևս այնքան սխմեց, որ վերջապես ցավցուց և հիմա չեմ կրնար կոր ձեռքս վեր առնել։
— Աղեկ որ ըսիր, ասկից վերջից պարելու ըլլամ նե էն առաջ տամայիս արվեստը հարցնեմ, ու այնպես պարեմ։
⁂
— Չե՞ս խպնիր դուն։
— Խպնելու ի՞նչ կա, տիկին։
— Ո՛ր փողոցը որ մտնեմ նե՝ ետևես կուգաս։
— Այո՛, տիկին։
— Եվ կարծես թե զիս կորսնցնելու համար իմ կոխած տեղ, փոխելով կուգաս։
— Այո՛, տիկին, բայց մի կարծեր, որ քու ետևեդ գալու հա-