Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/385

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

— Երեկ գիշեր ո՞ւր էիր։

— Մարտիրոս աղային տունը գացի կերակուրի։

— Ատիկա չսնանկացած ամեն գիշեր տասը տեսակ կերակուր բերել կուտար սեղանը, ան ատենները անոր տունը կերակուր ուտելու էիր։

— Հիմա երթաս տեսնաս, ավելի աղեկ է․ սնանկությունը աղեկ է եկեր մարդուն։


Առջի օրը մարդուն մեկը ապահովության ընկերության կը ներկայանա։

— Ի՞նչ կ՝ուզեք, պարոն։

— Ինքզինքս սիկուրթա ընել տամ պիտի։

— Թրամվեյի անցած փողոցներեն քալելով կանցնիք, չէ նե կառքով։

— Քալելով։

— Խենդ չենք, որ ձեզի սիկուրթա ընենք։


Մամլո ազատությունը անկարելի է, որովհետև ուր որ մամուլ կա, հարկավ հոն ճնշում կա։

Երեկ աղվոր հագված կնիկ մը Ղալաթիայեն անցած միջոցին ոտքը կը սահի, կիյնա։

Հոն գտնվողներն անմիջապես վերցնելու կերթան և ցավակցությամբ կըսեն.

— Տիկին, շատ գեշ ինկաք, չըլլա՞ որ մեկ կողմերնիդ ցավցուցած ըլլաք։

— Հոգ մընեք, պատասխանեց կինը, չորս կողմս բամբակ թխմեր եմ։


— Ի՞նչ ըրիր, տեր հայր, խոստովանցուցի՞ր, ու հաղորդեցի՞ր ամուսինս։