Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/398

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Անցյալները սրբազան Պատրիարքը մեկուն կը հարցուներ։

— Գրած շրջաբերականս կարդացի՞ր։

— Չէ՛, սրբազան, դուք կարդացի՞ք։


Խեղճ գյուղացի մը դատ մը ուներ, կ՛երևի, թե իրավունք ուներ, բայց ինքզինքը չկրնալ պաշտպանելուն համար դատը կորսնցնելու վրա էր։

Բարեկամները զինքը հորդորեցին, որ վեց պարկ ցորեն բեռցնե իշու վրա և դատավորին տանի։ Գեղացին այս ըսածնին կատարեց, և դատը վաստկեցավ։

— Տեսե՜ք, կըսեր հոն եղողներեն մին, էշերը որչափ ճարտասան են։


Երեսունը անցած աղջիկ մը կ՛ըսեր․

— Երեսունի մոտենալուս համար շատ կը ցավիմ կոր։

— Հոգ մի՜ ընեք, ամեն օր անկից հեռանալու վրա եք։


Քարոզիչին մեկը անցյալները եկեղեցիի մեջ քարոզ մը կուտար, որ իրենը չէր։

Հանկարծ դրսեն շուն մը կ՛սկսի հաչել, ժամկոչը զայն վռնտելու գացած միջոցին՝ դռան առջև կայնողներեն մին ժամկոչը կը բռնե ըսելով՝

— Թո՜ղ տուր, թո՜ղ տուր, գող մտած է ատոր համար կը հաչէ կոր։


Չափաբերական ուսմանց քաջ հմուտ երկու ծանրորդ երթալիք տեղերնուն հեռավորությունը հարցունելով երբ իմացան, որ տասը Ժամու ճանբա է, էն խելարին ըսավ, — Բան մը ըսել չէ, ընկեր, մարդ գլուխ հինգական ժամ կիյնա քալելու։