Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/53

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Մանդումեի և խենդի մը մեջ.

— Քեղի խենդ կ՛ըսեն կոր, բայց խելարի խոսքեր կընես կոր։

— Զարմանալու ի՞նչ կա, քեզի ալ խելարի կ՛ըսեն կոր, բայց միշտ խենդ խոսքեր կ՛ընես, եթե մարդոց արժեքը իրենց խոսքերեն կշռեր ամեն մարդ, դուն շատոնց մեր քովը պիտի գայիր։


— Ա՜հ, կ՛ըսեր աղջիկ մը իր ապուշ սիրականին, քեզի համար գիշեր ցերեկ ո՛չ քուն ունիմ և ո՞չ հանդիսա, աչքիս ո՛չ աշխարհ երևա, ո՜չ ծով և ո՜չ մարդ։

— Աչքերուդ ակնոց դի՞ր, ըսավ ապուշը կատարյալ անտարբերությամբ։


— Ինչո՞ւ համար այս օրերս Ասիային քիթը մեծցեր է։

— Մեղուն նստավ վրան, անոր համար։


Զրույց կը պտըտի, թե Մանդումեի բերնեն մինչև ականջները հեռագրական թել մը պիտի ձգվի, որով, բերանն ականջներուն հետ հարաբերություն հաստատելով՝ բերնեն ելածը ականջներն ալ պիտի լսեն։


Անցյալները լուր եկավ, թե, պապը մեռավ։

Երեկվան հեռագրալուրը կորսեն, թե պապը հոգին ավանդելու վրա է։

Ափսո՜ս, որ պապը նախ մեռավ և վերջը հոգին տվավ․․․ ավելի աղեկ չէ՞ր ըլլար, որ առաջ հոգին տար և ապա մեռներ, որպեսզի կենդանությանը ատեն մեռած չըլլար։


— Օրդտի, դեռ պարա՞պ կը պտըտիս, գործ մր չգտա՞ր։

— Գործ մը գտա, խաթուն։