Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/57

— Ինչ աչքեր։

— Անմահական։

— Հապա մազերը։

— Ոսկի թելերու կը նմանի։

— Բերա՞նը։

— Վարդի կը նմանի, բայց, կըսե տիկին մը. ակռաները գեշ չեն բարեբախտաբար։

⁂

— Աղա՛, ես ալ ձեր քովը պարոն Մկրտիչին մտած օրը մտա, անոր չափ ես ալ գործ կը տեսնեմ կոր, բայց անոր ամսականը իմինես հարյուր ղուրուշ ավելի է։

— Էյ, ի՞նչ ըսել կ՝ուզես։

— Ըսել կ՝ուզեմ, որ իմ ամսականս ալ անոր ամսականին չափ ըլլա։

— Շատ աղեկ, տեղդ գնա ու գործիդ մուխայեթ եղիր, անոր ամսականեն հարյուր ղուրուշ կը պակսեցնեմ։

⁂

Անցյալները թատրոնի մը մեջ անհամ թատրերգություն մը ներկայացված միջոցին, հանդիսականը թշնամական ցույցեր ընել կսկսին։

Թատրոնին տնօրենը վար կուգա և կը հարցունե.

— Ո՞վ է այս աղմուկին պատճառը։

— Ահա սա պարոնն է, կըսե զվարճախոս մը, հեղինակին նստած օթյակը ցցունելով։

⁂

Առջի օրը կամուրջին վրա վրան գլուխը պատռած մուրացկան մը անցորդի մը քովեն չզատվելով ողորմություն կհուզեր ըսելով.

— Տասը փարա տո՜ւր, աղա, տասը փարա, առտվնե ի վեր կերած չեմ։

— Ես ալ կերած չեմ։

Անանկ է նե՝ քսան փարա տուր երկուքնիս ալ փորերնիս կշտացունենք։