Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/87

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

կողովներն իրեն հիմ ունեցող Պատրիարքարանը ասկեր ավելի չէր կրնար դիմանալ։

— Ի՞նչ ընելու է ուրեմն Պատրիարքարանը վերականգնելու համար։

— Հիմերը փոխելու է։


Միսաքյան էֆենտի Մասիսթ բուի նմանցունել ուզելով՝ բանաստեղծական ձև մը կը փախցունե այսպես.

— «Մասիս բվո փետրով կը գրե»։

Թե որ թռչնո մը հատկությունը անոր փետուրեն կը ճանչցվի, թե որ բուի փետրով գրողը բու կըլլա, ինչո՞ւ ուրեմն Միսաքյան կֆենտին սագի փետրով կը գրե։


Անցյալ շաբաթ ավուր Փունջի մեջ Քրիստոստուր էֆենտի Ղազարոսյանի ստորագրությամբ հրատարակված նամակ մը կը ծանուցաներ. «Վաղը Վալաթիո վարժարանին մեջ... էֆենտին պիտի ատենաբանե անկարողության և ամլության վրա»:

Այս տողերը կարդալուս պես՝ շուտով հասկցա, որ հոն երկու բառ չէին գրված և սակայն զորությամբ կիմացվեին։

— Ո՞ր բառերն էին։

— Սա բառերն, Քաղաքական ժողովին:


— Մայրի՛կ, ժամացույցս պրոյին մեջն է պրոն գոցե՛, բան չիքը վրադ առ, շո՜ւտ ըրե։

— Ի՞նչ կա։

— Ի՞նչ պիտի ըլլա, շո՜ւտ ըրե կըսեմ կոր, վարդապետ մը եկավ վեր կելնե կոր։

— Անանկ է նե՝ օղերս ալ հանեմ պահեմ։

Ապրի՜ս, արժանապատիվ Պ. Ն. վարդապետ.․.