Այս էջը սրբագրված է
Աշակերտուհիք սկսեր են ամենը մեյմեկ բառ ըսել։
Հայր-մեր-որ յերկինս-ես-եղիցի-․․․
— Հապա «սուրբ»-ը ո՞ւր է կը պոռա վարժապետը։
— «Սուրբեր այսօր քիչ մը հիվանդ է, կը պատասխանե օրիորդին մեկը։
Մեյեր աշակերտուհին երեն մեկը բացակա է եղեր։
Փանոսյան ալ հոն ըլլալով, ուրախութենեն կը ցատկե, վա՜րժապետ, կըսե, այս գյուտեն նոր գյուտ մալ ելավ։
— Ո՛րը։
— Այս դրությամբ բացակա եղող աշակերտներն ալ շուտով պիտի իմանանք։
— Հե՛, յա, աղվոր գյուտ է աս ճանըմ, կեցի՜ր դասը քիչ մ՝ալ շարունակենք, նայինք ուրիշ բացակա ալ կա՞ մի։
— Դասը քիչ մ՝ալ շարունակելով կը հասկնան, որ դպրոցեն երկու բացակա ալ կա եղեր։
— Որո՞նք են եղեր Մեղու:
— Մարդն ու կանոնը ընթերցող։