Այս էջը սրբագրված է
ՊԱՊԻՆ ՃԱՌԻՆ ՊՈՅԸ
Անսխալ պապն ամսույս 26ին հարգոյապատիվ եղբարցը առչև մեծագլուխ և երկայնապոչ ճառ մէ կարդացեր։
Ճառին գլուխը չտեսանք, պոչը միայն ձեոքերնիս անցավ։
Ահա հիշյալ հարգոյապատիվ պոչը.
«Այո. հարգոյապատիվ եղբարք, ամենքն ալ մեզ երեսի վրա թողուցին — կռնակի վրա չպիտի թողուին ա — չկա տերություն մը, որ անոր վրա դնենք մեր հույսը — եթե ունինք դեռ — ինձի շատ մը բան խոստացան, բայց անոնց ամենն ալ խոսք են եղեր, գործքով բան մը չըրին — ամեն խոսքի հավատալու չէ — ինչ որ հնարավոր էր, ըրինք, օգուտ մը չեղավ, առաջնեն ավելի հիմա միանանք, մեկ կտոր ըլլանք, վասնզի գործերնիս լմնցավ։
Մենք ալ աս կսպասեինք։