աղջիկներն անանկ երազ մը տեսեր են և իրենց կարգվիլն գյարացնելու համար զիս կարգել կուզեն կոր։
— Ատ աղջիկներուն բարություն մը ընելու համար կարգվե գանալ, ինչ կըլլա։
— Ուրիշներուն բարություն ընելու համար բռնի աղջիկ առնելու Է, ետքը ամեն գիշեր կռխվ ընելու Է, որ մեր խլավուզ ջիկներն նպատակնուն հասնին, ատանկ բան շեմ կընար ընել ես։
<ԱՆՑՅԱԼ ՇԱՐԹՈԻ...>
Անցյալ շաբթու վարպետ քսակահատին մեկր կնկան մը գըրպանը կը խառներ։
Ոստիկան մը այս տեսնելով մարգը կը ձերբակալէ։
— Գող չեմ, կըսե մարգը, ես սիրահար եմ, սիրահարական ոտանավոր մը ձգեցի տիկնոջ գրպանը։
Եվ արդարև տիկնոջ գրպանը սիրո ոտանավոր մը ձգած Էր։
Տիկինը յոթանասուն տարեկան Էր։
ՄԵՐ ԽԻԿԱՐՆ ԱԼ ԱԼԱՖՐԱՆԿԱ է ԵՂԵՐ
— Պոնժուր, պոնժուր մոնսիո, քո ման թալե վու, քո ման վալա սանթե։
— Աստուծո բարին։ Ատ ի՞նչ կերպարանք Է Խիկար, ակնոց, պասթոն, ալաֆրանկա ես եղեր։
— Էյե լոնեոր տր բարլե ան ֆրանսե մոնսիո, ան ֆրանսե, ան ֆրանսե, քոմբրրնե վու, ո՜հ, լր ֆրանսե, ո՜հ, լա ֆրանսեզ։
— Խենթեցա՞ր ինչ եղար, Խիկար։
— Ժը նը վու քոմբրան մուշու, մը քոմբրրնե՞ վու։
— Բայց, հայերեն խոսե որ հասկնամ։
— Ես ալ ալաֆրանկա եղա, հա', հասկցա՞ր, և ալաֆրանկա ըլլողի մը համար հայերեն լեզուն քիչ կուգա։ Իլ ֆո բարլե ան ֆրանսե, մոն շեր, ա՜հ, մոն շեր, թիեն, մոն շեր, տոնե մուա տեո մեճիտիե, մոն շեր։ Նայե , ի՞նչ անուշություն կա արտասանության մեջ։
— Հայերենին մեջ չկա՞ այդ անուշությունը։
— Չկա, հապա, օրինակի համար, ինձի երկու մեճիտիե տուր։
— Վրաս չունիմ։