Աֆրիկա, Հնդկաստան, Պակիստան, Բանգլադեշ, Ֆրանսիա, Իտալիա, Ճապոնիա, Բելգիա, Հունաստան, Լեհաստան, Պորտուգալիա, Ռումինիա, Չեխիա, Սլովակիա, Սերբիա, Խորվաթիա, Սլովենիա, Բոսնիա, Հերցեգովինա, Մակեդոնիա և Մոնտենեգրո: Այն պարտադիր է նաև իրավարարի՝ Միացյալ Նահանգների համար, քանի որ ԱՄՆ նախագահի ցանկացած պաշտոնական դիրքորոշում հանդիսանում է երկրի դիրքորոշումը և իրավարարությունից բխող քայլերը պարտադիր են կատարման համար:
Հայաստանը, որպես ՄԱԿ-ի անդամ երկիր, կարող է ՄԱԿ-ի միջազգային դատարանի միջոցով (Միջազգային դատարանի կանոնադրության 36-րդ հոդվածի 2 կետի (ա) և (բ) ենթակետերի հիման վրա) հավաստել Վիլսոնի իրավարար վճռի վավերականությունը և դրանով իսկ վերահաստատել իր տիտղոսը իրավարար վճռով Հայաստանին հատկացված տարածքի վրա:
Հղումներ և ծանոթագրություն
- The Treaties of Peace, 1919-1923, vol. I. NY, 1924, p. xxxii.
- Papers Relating to Foreign Relations of the United States, 1920. Washington, 1936, v. III, p. 780.
- A Dictionary of Arbitration and its Terms (ed. Seide K.). NY, 1970. p. 32.
- Wildhaber L. Treaty Making Power and Constitution. Basel-Stuttgart, 1971, p. 98.
- Sorensen M. Manual of Public International Law. New York, 1968, p. 693-4.
- A Dictionary of Arbitration and its Terms. Ibid, p. 27.
- Wright Q. The Control of American Foreign Relations. NY, 1922, p. 38.
- Collier J. The Settlement of Disputes in International Law. Oxford, 1999, p. 265.
առաջին անգամ տպագրվել է ԱԶԳ օրաթերթում,
28 դեկտեմբերի, 2006թ., էջ 3
