Փուլ 1. Միջազգային պայմանագիր կնքելու նախաձեռնություն.
Հայ-թուրքական արձանագրություններ կնքելու գործընթաց սկզբնավորելու համար որպես առաջին քայլ անհրաժեշտ էր նախագահի գրավոր հանձնարարականը (հոդված 8, կետ 5):
Փուլ 2. Միջազգային պայմանագիր կնքելու նախաձեռնությանն ընթացք տալ.
Արտգործնախարարությունը՝ որպես իրավասու նախարարություն, պարտավոր էր կազմել հայ-թուրքական արձանագրություններ կնքելու նպատակահարմարության մասին տեղեկանք և արձանագրությունների նախագծերը (հոդված 9, կետ 1) և ներկայացնել նախագահին (հոդված 9, կետ 2-1):
Փուլ 3. Միջազգային պայմանագրի կնքման ընթացակարգն սկսել.
Նախագահը, ստանալով արձանագրությունների նախագծերը, պետք է ԱԳՆ հասցեագրված պատասխան նամակով արտահայտեր իր դիրքորոշումը: Դրական դիրքորոշման դեպքում, նախագահի գրավոր համաձայնությունն ստանալուց հետո՝ 10-օրյա ժամկետում, ԱԳՆ-ն պարտավոր էր սկսել արձանագրությունների նախագծերի ներպետական համաձայնեցման ընթացակարգը: Այսինքն՝ պետք է արձանագրությունների կնքման մասին գրավոր ծանուցեր բոլոր շահագրգիռ գերատեսչություններին և արձանագրությունների նախագծերն ուղարկեր նրանց (հոդված 10, կետ 2):
Փուլ 4. Միջազգային պայմանագրի նախագծի համաձայնեցում և միջազգային պայմանագրի վերաբերյալ առաջարկությունների և դիտողությունների ներկայացում.
Շահագրգիռ գերատեսչությունները, իսկ մեր պարագայում դա բոլոր նախարարություններն են և ևս երկու տասնյակ այլ կառույցներ, ծանուցումն ու արձանագրությունների նախագծերն ստանալուց հետո՝ առավելագույնը 15 օրվա ընթացքում, պարտավոր էին իրենց իրավասության ոլորտին առնչվող հարցերի մասով գրավոր առաջարկությունները և դիտողությունները ներկայացնել իրավասու գերատեսչությանը՝ ԱԳՆ-ին (հոդված 12, կետ 1 և կետ 2):
Փուլ 5. Միջազգային պայմանագրի նախագծի վերաբերյալ կարծիքների ամփոփում.
Իրավասու գերատեսչությունը, տվյալ դեպքում ԱԳՆ, շահագրգիռ գերատեսչությունների կարծիքները ստանալուց հետո պետք է
