«Հիմնական զեկուցմամբ հանդես է գալիս հանրապետության նախագահի ներկայացուցիչը, իսկ հարակից զեկուցումներով՝ արտաքին հարաբերությունների մշտական հանձնաժողովի և Ազգային ժողովի նախագահի կողմից նշանակված այլ գլխադասային հանձնաժողովների ներկայացուցիչները»:
Այս ընթացակարգը մի փոքր բարդացնում է վերապահումների ներառումը պայմանագրի փաթեթի մեջ: Այսուհանդերձ, եթե խորհրդարանի մեծամասնությունը միասնաբար ձևակերպի վերապահումները (իսկ ՍԴ որոշումից հետո դա ուղղակի օրենքի պահանջ է և Ազգային ժողովը պարտավոր է դա անել), ապա առաջարկվող վերապահումները գործադիրը «կսահմանի որպես հիմնական զեկուցողի» վերապահումներ և նորից կներկայացնի խորհրդարանի վավերացմանը:
Այո՛, հնարավոր է, որ Թուրքիան չհամաձայնի մեր վերապահումների հետ: Հնարավոր է, որ Թուրքիան մեր վերապահումներն ընդունի որպես ողջ փաթեթը նորափոխելու առաջարկ (request for a modification): Հետո ի՞նչ: Արդյո՞ք դա նշանակում է, որ մենք պիտի հրաժարվենք մեր շահերից, որպեսզի հաճելի լինենք թուրքերի քիմքին: Միթե՞ պարզ չէ, որ եթե նախագահի ուղերձի մեջ արտահայտված մտահոգությունները և ՍԴ-ի իրավական դիրքորոշումը պաշտոնապես չներառվեն համապատասխան վավերաթղթերի մեջ, ապա կնշանակի, որ և՛ նախագահը, և՛ ՍԴ-ը միևնույն թատերական ներկայացման մեջ պարզապես դերեր էին խաղում:
Ի վերջո, միջազգային փաստաթուղթ կնքելն ինքնանպատակ չէ: Փաստաթղթերը պետությունների շահերն ամրագրելու համար են և ոչ թե՝ պետությունները փաստաթղթերի մատաղացու գառները:
Հղումներ և ծանոթագրություն
- The American Law Institute, Restatement of the Law (3d ed.), St. Paul, Minn., 1987, § 313(f), Reservations to bilateral agreements, p. 182.
- Whiteman M.M. Digest of International Law, v. 14, Reservations, Department of State Publication. Washington, 1970, p. 144.
- Aust A. Modern Treaty Law and Practice. Cambridge, 2000, p. 106.
- Ավելի հանգամանալից տե՛ս. Whiteman, Ibid, p. 159-70.
- Moore J.B. A Digest of International Law. Washington, 1906, v. II., p. 924.
- Freming D.K. The Treaty Veto of the American Senate. NY, 1930, p. 54-5.
- Aust A. Ibid, p. 106-7.