Էջ:Heqiat arevi tak.djvu/51

Չվում է երամը գարնան հավքերի
Ցուրտ, աշնանացած դալուկ դաշտերով,
Նոր վերադարձի պայծառ հույսերով
Զնգում է զվարթ թրթիռը երգի...

Իմ աշնանացած սրտից ամայի
Չվում են սերըս, երազըս մաքուր...

Ու նոր գարունքին հավքերը դարձած՝
Վարդերը գրված կըերգեն չքնաղ...
Ամեն ինչ ծաղկած, զվարթ և ուրախ,
Իմ սիրտն ու սերը՝ մոռացված, անդարձ...

1909, հունվար