Դես ընկավ, դեն, վեր-վեր ցատկեց ու ճղճղաց,
Յեվ ուզում եր կռիվ անի բացե ի բաց: «Եհ, խայտառակ մի՛ անի քեզ,—
Ասաց մի շուն,— դու ի՞նչ ես վոր փղին հաղթես.
Տե՛ս, թե վոնց ես դու խռպոտում, բայց իր ճամփան Անց է կենում նա անխափան, Քո հաջոցն ել չի նկատում»:
«Վա՛հ, տնաշեն,— շնիկն ասաց,—
Յես ել եդքան չարչարվում եմ, ինձ կտրատում,
Վոր հենց եսպես—կռիվ չարած
Անուն հանեմ իբրև հայտնի մի կռվարար: Թող շներն ել պատմեն իրար—
Այ, քեզ շնիկ, տեսեք հապա ինչ քաջ ե նա,
Վոր հաջում ե փղի վրա»:
ՃՊՈՒՌՆ ՈՒ ՄՐՋՅՈՒՆԸ
Թռի-վռի Մի ճպուռ,
Վողջ ամառը Շուռ ու մուռ,
Յերգեց, ճռռաց, Ճռճռաց:
Մին ել, ըհը՜, Ձմեռը,
Փռեց իրա Թևերը.
Բացեց գորգը
