Սպիտակ,
Դաշտերն առավ Ձյունի տակ:
Անցան պայծառ Որերը,
Ել վո՞րն ասեմ, Ել վո՞րը,
Երբ ամեն մի Թփի տակ
Թե՛ սեղան կար, Թե՛ ոթյակ:
Յեկան որեր Ցրտաշունչ,
Ճպուռն ընկավ Լուռ ու մունջ.
Քաղցած փորին Ել ի՜նչ յերգ,
Ցուրտը տարավ Վոտ ու ձեռք:
Զընգր-զընգը Դողալով,
Ծանր–ծանր Սողալով
Նա մրջյունին Ասում եր.
—Գլխիդ մատաղ, Սանամե՛ր,
