Փութ՛ով մեծաւ զմեզ հարկեալ,
Ի յայս հանդէս բանից մղեալ,
Րաբունապետս հոգւով լցեալ,
Անյաղթ հոէտս շնորհօք ծաղկեալ
Եւ բանիբուն մեզ ճանաչեալ,
Յազգաց բազմաց գովաբանեալ,
Որ Խաչատուրս է յորջորջեալ,
ՅԱրարատեան տասէն եկեալ:
*
Արդ պաղատեմ, ո՛վ սուրբ խորան,
Եկեղեցեօքդ Հայաստան,
Ընկա՛լ զիմ բանքս ողբերգական
Որպէս խայրիք նուիրական,
Զոր հիւսեցի դիմառական,
Ի դէմս քո խորհրդական:
Թէպ՛էտ ես գարշ եմ ու անպիտան՝
Բանքդ ի շնորհաց Հոգւոյն ծնան: