Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
1 ՈՂԲ ՎԱՍՆ ԱՒԵՐՄԱՆ ՏԱՆՍ ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ
Յայս ահագին աւուրս որ հասաք,
Ժամանածիս, որ պատահեցաք,
Զքաղցր արարիչըն դառնացուցաք,
Զերկիրս արեամբ մեղօք ներկեցաք:
Զմայրն աստուծոյ մեր տրտմեցուցաք,
Զմեր բարեխօսն բարկացացաք.
Զեկեղեցեաց դրանս փակեցաք,
Զկանոնական գիրըն մոռացաք:
Մեր մեր ձեռօք մեզ դահիճ եղաք.
Հայհոյութեամբ զբերանս մեր լըցաք,
Յանզեղջ չարիքըս շաղախեցաք,
Զաւազանին խորհուրդն ուրացաք։
Ըզկիրակին սուրբ ոչ սրահեցաք,
|
|
