Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Տրտում կամ և տխուր ի յայսմ աշխարհիս,
Ալեկոծեալ ծփիմ ի մարմնոյ նաւիս.
Կամ տատանեալ ալեօք ի մէջ ծովակիս
Եւ եղնգան նման հողմըն շարժէ զիս:
Որպէս զբու նստեալ եմ յաւերակի,
Հանգոյն հաւալասան ի յանապատի,
Միայնացեալ՝ նըման եղէ ճընճըղկի,
Քունն է հւստեր յաչացս՝ նման կասկամի:
Ի իւծեալ կամ տատանեալ և չունիմ դադար,
Ըզցայգ և ըզցերեկ որպէս խելագար.
Դու ես հոգոյս հոգի, յիսնէ հեռացար,
Ոստեալ լոյս աչերոյս՝ մնացեր եմ խաւար.
Ռամեալ թռչնոցն դասք յերկրի երեւին,
Զըւարճացեալ ցընծան եւ ուրախ լինին,
Զի են իսկ միաբան յիւրեանց երամին,
Ես միայն տարակուսեալ յաշխարհիս միջին.
Այլ առանց քո տեսուդ չեմ ես ապրելու,
Եւ ոչ իսկ դադարի աչերս ի լալու.
Շունչըս հատեալ, հոգիս մնաց քեզ տալու.
Հասի՛ր շուտով, մերձեսցի դուռըն մահու:
Նամակիս արասցես շուտով պատասխան
Եւ ինձ ծանուցանես զժամ քո գալստեան,
Զի կարացից գիտել ի մըտաց քո բան,
Թէ չէ ինձ հասանի շուտով օր մահուան:
|
|
