Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Զքո աստուածային հրամանդ,
Զոր լուայ ի սուրբ քո գրէն,
Թէ բառնամ ի յուս զանկեալն
Եւ խառնիմ ի դասս լուսեղէն:
Առ իս կատարեա զհրամանդ,
Զի ծընունդ եմ յաւազանէն.
Տուր ինձ փրկութեան նշան
Վարդագոյն արեամբդ՝ որ ի քէն:
Տո՛ւր ինձ բնութիւն բարի,
Կակղացո՛ զսիրտ իմ քարեղէն,
Տո՛ւր ինձ արտասուաց վտակ,
Զինչ կաթէ ցօղիկն ի յամպէն:
Գիտեմ, տէ՛ր, քեզ չէ դիժար
Ազատել գհիւանդս ի ցաւէն.
Ես եմ չարաչար հիւանդ,
Իմ կենաց ճարակն է ի քէն:
Հանցգան զինչ բուսնի տերեւն
Եւ ծաղկի գարու՛նն ի ծառէն,
Տէ՛ր իմ, ծաղկեցո՛ հոգով
Զիս ի սէր քո աստուածեղէն:
Հանցգուն զինչ աշնան քամին,
Որ թափէ զտերեւն ի ծառէն,
Հողմով մեղանաց իմոց
Զրկեցայ յանանց պըսակէն:
|
|
