Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոգի հրեղէն էի,
Յանփարատ խաւար գընացի,
Բազմաց ցանկալի էի,
Իմ խելօքս եղայ եղկելի:
Անուշ քաղցր աղբիւր էի,
Զիս ի ցեխ մեղաց խառնեցի,
Պայծառ ի վառ ատող էի,
Յանփարատ խաւար գընացի:
Խաչատո՛ւր, զարթի՛ր ի քնոյ,
Զի քեզ ժամ է աշխարելի.
Այս կյանքս է նըման ձիւնի,
Որ ի գալ գարնան կու հալի:
Երազ է, վճար ունի,
Կատանի ի հուրն, որ այրի,
Յոգոց հա՛ն, մեղայ ասա՛
Եւ կանգնիր, ա՜յ ողորմելի:
|
|
10 [ԱՍՏՈՒԱԾ է ՎԿԱՅ ԲԱՆԻՍ]
Աստուած է վըկայ բանիս,
Զատ պատանքն, այլ իրք չի տանիս.
Շատ խոց և կսկիծ առնուս,
Քան զվայն, այլ իրք չի շահիս:
Թէպէտ շատ ջանաս, եղրա՛յր,
Քան զշիւարն, այլ իրք չի տանիս,
|
|
