Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Քանի շատ չարիք գործէք,
Մահն գայ և զձեզ զընդանէ.
Յետոյ պատասխան ուզեն,
Երբ գեհենն ըզձեզ պաշարէ:
Ոչ մընաց հնար յերկրի,
Որ չդիպաւ ձեզ ի բնութենէ.
Արմատ Կայենի էք դուք,
Որ կորոյս զաշխարհն ի բընէ:
Քոյր Եզաբելի էք դուք,
Որ վարեց զտեսողն ի տանէ.
Դուստր Հերովդէի էք դուք,
Որ խցեց զՁայնն յանապատէ,
Կին մարդոյն պարտ չէ խօսել՝
Ոչ յատեն ւ ոչ յեկեղեցի,
Ուր մտնու ահոկ բերէ՝
Անամաչ ւ անկասկածելի:
Նա տուն չշինէ իսկի,
Բայց քակէ ողորրմ ու լալի,
Ում որ բարեկամ դառնայ՝
Զընդանէ անզերծանելի:
Զինչ ղավլ և երդումն ուտէ
Ոչ զմինն ի հուն չի հանէ,
Անկուշտ է կրակի նման,
Զինչ ի լինքն առնու զայն այրէ:
|
|
