Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մէջըս կրակով ելից,
Ծուլացոյց երկաթի նըման,
Խորթունքն այրեցան հըրով,
Գոչելով ի յետըս դարձան:
Փախ ու կոխան արարին
Պօվրէսի ըզզօրքն ամենայն.
Հարիւր հազար ձիաւոր
Ճըմլեցան և եղեն կոխան:
Պօվրէս այլ փախուստ առաւ,
Թէ մըտնում ի Բեբեքիէ,
Չի կարաց ազատիլ գընալ
Ի ձեռացըն Աղեքսանդրէ:
Վայ այս Պօվրէսիս տուէք,
Որ ունէր Հընդուստան բոլոր
Հանց ոսկի աթոռ ունէր,
Որ չունէր ոչ ոք թագաւոր:
Առեալ թաճն ու թախտն ամէն [Աղեքսանդր]
Եւ սփրեաց մեծ Հունդուստանին.
Զգոված հարսն ազատ արաւ
Եւ հանդերձ հանգոյց մեծագին,
Ղըրկեց Պըղնձէ քաղաքն
Առ Քանդակինէ մեծ տիկին,
Պարգևք զանազան երետ,
Խալինաթ հագոյց տանողին:
|
|
