Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եւ ինձ աւազակ ասցեր
Ու գըլուխ ամէն գողերի,
Ամ այս գողըս գալ կամի,
Գողանալ զկեանքըդ արևի:
Դարեհ, դիր ականջ թանիս,
Հաւատալ ու դու ինձ լըսէ.
Աշխարհս ի դօլապ նըման,
Որ ի վեր ւ ի վայր թաւալէ:
Ջընջել է քո թախտիդ գիր
Ու մահու օրըն մօտել է.
Առնու զթագն ու ըզթախտըն քո
Աղէքսանդր որդի՛ն Փիլիպպէ:
Եկայք որ առնենք թըտպիր,
Որ չլինինք երկիրս մեր առակ,
Բանս իրաւ է, չէ կատակ՝
Նա կուգայ հանդէս ու՛ժընդակ:
Թէ ըզդէմս յԱղէքսանդր առնեմք,
Դարեհի ահն է դըժընդակ,
Ապա թէ հանդէս մտնուք,
Վախենք թէ լինինք խայտառակ:
Բէկլարքս՝ գըլուխ զօրաց,
Սարտուցեալք ի յԱղէքսանդրէ,
Գիտեն, որ յաղթել կամի
Դարէհի հըզօրն ի քաջէ:
|
|
