Էջ:Khatchatour Ketcharetsi, Taghs (Խաչատուր Կեչառեցի, Տաղեր).djvu/85

Գոչիւնս ահեղ նման ամպին.
Այս ո՞վ, այս ո՞վ ի բազմոցին
Նման մեծի արքայուհւոյն.
Այս ի՞նչ, այս ի՞նչ սուգ անհնարին,
Որ ոչ եղեալ և ոչ լիւնին»:

Ե

Պատասխանէ մեծ թագուհին,
Բանայ զբերանն ցաւագին.
Հոգոց հանէ խորոջ սրտին,
Զծուխն ցնդէ թանձր ռընգին.

«Այս ե՛ս, այս ե՛ս, էջմիածին,
Իմ կուսածին թագաւորին,
Որ հարսնացեալս էի նմին
Ի յաշխարհիս թորգոմածին:
Երբեմն էի որպէս զերկին,
Հիմ հաւասար եմ գռեհին.
Երբեմն արփի արևածին,
Այժմ խաւար անհնարին.
Երբեմն թագ կապեալ ձեռին
Անեղ բազկացն իմ Յիսուսին,
Այժմ անպիտան նման աղբին
Եղեալ կոխան չորքոտանւոյն.
Երբեմն հարսն առագաստին
Մածեալ գրկօքն իմ փեսային,
Այժմ եմ սեղեխ օտարոտին