Էջ:Krikor Zohrab, Collected works, vol. 1 (Գրիգոր Զոհրապ, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/76

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ապրիմ ես․ քույրս, եղբայրս, ձեր յայա պիտի ապրեցնեմ• ■զղջումս սուտ զղջում մր պիտի րլյս»։ Այս պզտիկ սենյակին մեջ* արտասանված այս լուրջ ՜խսսքերր ինձի մտածել կու տան։ Ամեն անոնց, կ՚րւեմ ինքնիրենս, որոնք իրենց ապրուստի քերմ ունքովը մեղք մր գործել Ոլ, սուտ մր խոսելու հարկին մեջ են, եթե եկեղեցին իր հա ղ որ ղ ոլթյ ո ւն ր զլանար, ի՞նչ պիտի ԸԱար ասոր վերջր, ո՛՛ր վաճաոականր, ո" ր խանութ֊ պանը, ո* ր օրագրողը ու ո“ ր փաստաբանը, նույնիսկ ո* ր եկեղեցականը հաղորղոլթյուն առնելու իրավունքր պիտի վա¬ յելեր. չէ“ մի որ հետևյալ օրր իրենց առօրյա կյանքին պիտի վերադառնան անոնք. Ոչ ոք սակայն մտքեն անցուցած է եկե- ղեցվո սուրբ խորհուրդներեն այս մարզիկը ղրկել։ կը ԳԸհ^ր, կր համ բուրեր զիս անրնդհատ։ ֊֊ տարոլ ես ղուն, կր հարցնե ինծի։ — 4? սան տարոս Անձնատուր իր գ գվանքներոլն' մտքովս կր շարունակեմ առարկությոլններուս երկար շաըքր* Եկեղեցին' իր արդի ձևին տակ իր զանազանոլթյոլններոլն ակներև անիբավոլթյամբը, մարդկային քան թե երկնային հաստատություն մրն է. մար¬ գոց բոլոր թյուր վճիռները հոն ալ կը տիրապետեն ինչպես այյուր։ Հ^րջին համբույր մր կոլ տա։ — Ես մամ պիտի երթա մ, կ՚րսե ինծի, զա տ կեն վերջբ եկուր, բարեկամ ենք, չէ" ։ Գալուդ պես հոս զիս հարցոլր։ Ոա պչրանքով մը, որ մեջերնիս հաստատված համակրո|- թյան օծոլմն էր, կր պահանջե. — Ուրիշի հետ չպիտի տեսնվիս, խոսք տո ւր։ Խոսք կու տամ, քսան տարոլ երիտասարդի խոսքս։ Անկե վերջը տայլիի մը չափ սիրեցինք իրար։ Անուս, ռամիկ, բայց սրտի տեր աղջիկ մ րն էր, իր սիրող• հերուն թիվը ւկաՐ՝ ամեն աղգե, տարիքե ոլ դասակարգն մարդիկ մոլորած' կու գային հոս. ալևորածները, ինչպես հա• SO