Էջ:Kvartalshilsen (Kvinnelige misjonsarbeidere). 1919 Vol. 12 nr. 2.pdf/4

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Բոդիլ Բյորնից


Սիրելի՛ ընկերներ,

Այս անգամ դժբախտաբար ուղիղ նորություններ չունեմ Հայաստանի մեր ընկերներից, որ հայտնեմ ձեզ, բայց մի հայ կա, որ մոտավորապես երկու տարի առաջ այստեղ է եկել Հայստանից իր 4 եղբայրների և խորթ քրոջ հետ (Թիֆլիսից Ռուսաստանով եկել է Նորվեգիա), Ամերիկայից հայկական թերթեր է ստանում ու նորություններ հայտնում ինձ։

Այժմ հասունանում է այն պահը, որ լուծվի Հայկական հարցը։ Հարյուր հազարավոր հայ զինվորներ, որոնք Կովկասի ճակատում մարտնչել են իրենց երկրի և ժողովրդի ազատագրման համար, որպես իրենց իրավունք, Հայաստանն են պահանջում իրենց ժողովրդի համար։

Ամերիկայում, Ռուսաստանում, Կովկասում, Փոքր Ասիայում և հյուսիսային Պարսկաստանում դեռ մոտ 2 միլիոն հայ կա, որոնք եթե հետ ստանան իրենց հողը, ուզում են վերադառնալ․ համենայն դեպս նրանցից շատերն են ուզում։

Ամերիկան, Անգլիան և Ֆրանսիան խոստացել են, որ հայերը հետ կստանան 8 նահանգները, որոնք նախկինում պատկանել են հին հայկական թագավորությանը։ Դրանք են Էրզրումը, Կարսը, Երևանը, Ուրմիան, Վանը, Բիթլիսը, Դիարբեքիրը և Կիլիկիան, որը ներառում է նաև մի քանի հարևան շրջաններ՝ Տրապիզոնը, Սեբաստիան, Խարբերդը, Մուշը և Զեյթունը, բայց վերջնական որոշումը կկայացվի միայն Փարիզի խաղաղության վեհաժողովին, որին Հայաստանն իրավունք ունի ուղարկել իր ներկայացուցիչներին։

Որպես իրենց պատվիրակներ՝ ընտրել են հայտնի հայ Պողոս Նուբար փաշային Եգիպտոսից, որն այժմ ապրում է Անգլիայում և ևս երեք հոգու։

Արդեն 400 տարի է հայերն ապրում են թուրքական ծանր լծի տակ, ճնշվել են և հալածվել, ավելի շատ են տառապել, քան մեկ այլ քրիստոնյա ժողովուրդ աշխարհում