Էջ:Kvartalshilsen (Kvinnelige misjonsarbeidere). 1920 Vol. 13 nr. 3.pdf/6

Հարունիեում։ Խանումը և մենք բոլորս բարևում ենք քեզ։ Սիրով,

Հակոբ Եղիազարյան

Խանումն էլ է գրում մյուս նամակում, որ ինչ էլ պատահի իրենց, նրանք կբռնվեն իրենց Փրկչից և չեն լքի Նրան։ Նորվեգիայի «Կանանց առաքելության աշխատողներ»-ը 500 կրոն են ուղարկել նրանց և հուսով են՝ օգնությունն էլ շուտով կհասնի։ Հարունիեի որբանոցը, որտեղ անցկացրի վերջին տարիս Հայաստանում, թուրքերը հրդեհել են, կողքի գյուղն էլ ոչնչացրել․ թե՛ երեխաները, թե՛ գյուղացիները փախել են Ադանա։ Դեռ խավար է տիրում մեր սիրելի Հայաստանի համար, բայց մեր աչքերը վեր կհառենք դեպի Աստված և միայն նրանից օգնություն կսպասենք։ Մի՛ մոռացեք հայ ժողովրդին այս դժվար պահին, մի՛ մոռացեք որբերին և շատուշատ փախստականների, որ կորցրել են իրենց տները և այն ամենը, ինչ ունեին, շատերը կորցրել են արդեն երկրորդ անգամ։ Նրանք այնքան միայնակ ու լքված են իրենց զգում, ամեն օր տարե՛ք նրանց գթասրտության դուռը, որպեսզի չհուսահատվեն, այլ հանդուրժեն սոսկալի փորձանքը։ Օ՜, ինչքան եմ ուզում տեսնել նրանց, հատկապես հիմա։ Նաև աղոթե՛ք, որ Աստված ուղի բացի ինձ համար, եթե կամենա։

Ամենաջերմ բարևները ձեր երախտապարտ,

Քույր Բոդիլ