Այս էջը հաստատված է
Նույնիսկ ճամբա՜ն
Որ զիս մահվան
Պիտի տանի
Կ’ըլլա այնպե՜ս ընտանի․․․
Այս իրիկուն, ես ո՛չ մեկուն պիտի ցույց տամ
Իմ այս տարտամ
Աչքերուս մեջ նվաղկոտող երազն անհուն
Իմ տենչերուն․․․
Այս իրիկուն,
Ես ո՛չ մեկուն
Պիտի ըսեմ թե կը սիրեմ ահա նորեն
Անհունորեն՝
Լեյլաներու գիշերային ստվերին տակ․
Աչքերըս փակ,
Նըստիլ երկա՜ր ու մըտմըտալ․․․
Ու հովի՜ն տալ
Խուլ կարոտներըս անհունի՝
Պաղատելով որ տանի
Անո՜ր, Անո՜ր․․․
Ահ, որքա՜ն նոր
Ճամբա մ’ունիմ առջև հիմա․
Անոր վըրա
Ամեն գիշեր
Հոգիս ավեր
Կ’երթա համբույր մ’առնելու մեծ աստղերեն՝
Որոնք վերեն
Լուռ կը ծորեն
Նո՜ր բոցերով Արշալույսի մ’հավատքըն հըստակ
Լեյլաներու գիշերային ստվերին տակ․․․
Ու ես նորեն, ու ես նորեն,
Խաղաղորեն,
