Այս էջը հաստատված է
Լեյլաներու գիշերային ստվերին տակ
Կը նստիմ լուռ, աչքերըս փակ,
Մըտմըտալու․․․
Ու խենթեցող հովին տալու
Իմ տարորե՛ն կարոտներս անհունի՝
Պաղատելով որ տանի
Անո՜ր, Անո՜ր․․․
Այս իրիկուն,
Ես ո՛չ մեկուն
Պիտի ըսեմ
Թե կը սպասեմ
Քրիստոսի՜ մը հավատքով
Հոգիս գինով՝
Նոր բոցերով Արշալույսին․․․
Անոր հակինթ շողերն արդեն կ’առվահոսին՝
Հստա՜կ, հստա՜կ՝
Լեյլաներու գիշերային ստվերին տակ․․․
Այս իրիկուն, ես ո՛չ մեկուն պիտի ցույց տամ
Իմ այս տարտամ
Աչքերուս մեջ նվաղկոտող երազն անհուն
Իմ տենչերուն․․․
Ինչու որ շա՜տ ես կը վախնամ
Թե կ’արթննամ
Այս մեծ, շքեղ ու տարորեն
Իմ երազեն․․․
Կյանքի հույզերն հոգիս նորեն կը փոթորկեն․․․
Նորեն վըսեմ գինո՛վն եմ ես այս իրիկուն․․․
Ամբողջ օրը,
Հոգիս անո՛ւյշ տառապանքի մը շրթներով,
Վարդենիի մը լռությունն է լոկ խըմեր․․․
