Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
2. ՀԻՇԱՏԱԿԸ
Կ․ Մկրտիչյանի հիշատակին
Ձմրան ցրտին հովերեն վերջ
Զըվարթ գարունը ժպտեցավ․
Ընձյուղեցան թուփերն, ու պերճ
Ծաղիկները ծլան կարգավ․
5
Բայց հիշատակն անոր, ավա՜ղ,
Հողին տակը թաղված մնաց․
Լքված հոգվույն անունը վաղ
Մոռացոնքի վիհին գնաց։
|
|
1902, Հոկտեմբեր