Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
11. ՀԻՇԱՏԱԿ
Գիշերն է լուռ, մութը պատած է չորս դին.
Մըտածում մը կը սավառնի վեր, ետին,
Ստվերամած ու մթասքող ամպերուն.
Եվ կիսատված խորձուրդներս թն կ՚առնուն.
Մտածում մը կը սավառնի վեր, հեռո՜ւն,5
Խորհրդավոր քողարկումի մութին տակ.
Ու աչքերս խորհրդամած, սնեռուն,
Բյուր խորճուրդներ կը բերեն ինձ անհատակ.
Խործրդավոր թողարկումի մութին տակ
Լուռ անձկություն մը կը պրկե զիս հանկարծ.10
Կ՚արթըննա մեջըս բյուրավոր հիշատակ:
Լուռ անձկություն մը կր պրկն զիս հանկարծ.
Մութը խորին, ու բույլ մ՚անշեջ հիշատակ
Սարսուռներով կը համակեն զիս անկարծ:
|
|
1902, Հունիս