ՊԱՊԻԿՆ ԱՌ ԹՈՌՆԻԿ
Սիրելի Թոռնի՛կ, կը տեսնաս ահա. Պապիկդ ծերացել է, եօթանասուն տարին անցուցի, դու միակ ժառանգ մնացեր ես մեր հայրենի տան։ Ես միայն մի անդրանիկ զաւակ անեցայ, Թորոս անուն, որ շատ աննման, կտրիճ, աշխտտասէր մի զաւակ էր։ Մեր տան դործեր բոլոր նա կը դարձունէր։ Ժամանակին ամուսնացուցի զինքն, աւա՜ղ, երկու տարի միայն մնաց իւր սիրական նորահարսին մօտ. թողուց գնաց Ըստանպօլ, նորա գնալէն յետոյ դու ծնար. ես թուղթ դրեցի հօրդ թէ քեզ մի որդի ծնաւ, մկրտեցին, անուն Ռուբէն դրի. Թորոս, քո Հայր չտեսաւ քո ծնունդ, քո խանձարուր եւ չը համբուրեց քո մանկութեան երեսներ։ Երբ երկու երեք տարեկան եղար լեզուդ բացուեցաւ. միայն մայրիկդ եւ պապիկ կը կանչէիր. Հայրիկդ չը կար որ տեսնայիր ու ճանչնայիր. որչափ դառն բան է այս, երբ մայրեր աստ կը ծնեն, Հայրեր Ըստամպօլէն կիմանան։
Երբեմն կան այնպիսի հայրեր, որ կամ ձախորդութեան պատճառալ եւ կամ անխղճմտանք լինելով, տասն եւ մինչեւ քսան տարով օտարութեան մէջ մնալով՝ իրենց զաւակաց երես տեսած չեն։ Եւ երբեմն Հայրերն ի Պօլիս օգնութեան կը կանչեն իրենց զաւակներն, երբ պանդխտութեան խոր տղմին մէջ խրուած կարող չեն խլրտել դուրս ելնել։ Շատ անգամ կը պատահի, որ անտէրունջ դժբախտ կին՝ ճար հատած իւր հասուցած միակ զաւակ՝ աչքին լոյս ի Պօլիս կը ղրկէ, կասէ գնա տես ի՞նչ եղալ քո հայր, քանի տարիներ եղալ ո՛չ թուղթ կղրկե, ո՛չ դրամ։
Բայց քո Հայր Թորոս այնպէս չէր, նա միշտ ժամանակին թուղթ եւ դրամ կղրկէր, նա շատ կը պատուէր պապիկդ եւ շատ գորովական սիրտ ունէր դէպի իւբ ամուսին։ Հապա քեզ որչա՜փ կը սիրէր առանց գգուանքի եւ տեսութեան, սիրուն ու գեղեցիկ լաթեր կղրկէր քեզ։ Մայրիկդ կը հագցունէր եւ կասէր
