Էջ:Muratsan, vol. 3.djvu/210

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ցանկալի է, որ մարդ ուժ ու կարողություն ունենա. եթե կուսակցությունը այնպիսի ուժ է, որ մեզ պիտի օգնե մեր բարի նպատակները իրագործելու, իհարկե, անհրաժեշտ է ունենալ նրան։

— Բրավո, բրավո, գեղեցիկ միտք, հրաշալի միտք,— բացականչեց խմբագիր Շաշյանը։

Մոմճյանը աչքերը խոժոռեց նրա վրա և քթի տակ շշնջաց։

— Հատկապես խնդրում եմ, որ մինչև ժողովի վերջը լուռ մնաք...

Շաշյանը մի կեղծ ժպիտ խաղացրեց դեմքի վրա և սկսեց մատիտով առջևը դրած թուղթը խազխզել։

— Իհարկե, կուսակցությունը հենց այն ուժն է, որ օգնում է մեզ մեր նպատակներին հասնելու,— հաստատեց Մոմճյանը:

— Բայց գլխավոր հարցը այն է, թե ո՞ր աստիճան մեր նպատակները բարի են,— նկատեց Սարյանը։

— Մեր նպատակների բարի լինելու մասին կասկածել ավելորդ է, մենք ծառայում ենք մեր ազգին և դիմում ենք դեպի առաջադիմություն։ Ահա այս է մեր գործը և մեր նպատակը. սրանց մեջ չար բան լինել չէ կարող։

Սարյանը լռեց և չկամեցավ երկարացնել, որովհետև հասկանում էր, որ ցանկացած կարծիքները արտահայտելուց՝ հարցը կարող է վիճաբանության փոխվել. մինչդեռ ինքը, խմբագրական ժողովի ներկա եղող անդամների մասին մի գաղափար կազմելու համար՝ որոշել էր ոչ խոսել և ոչ էլ կարծիք հայտնել, այլ միայն լսել։

— Ուրեմն ես կարող եմ իմ պատրաստած հրահանգը կարդալ,— հայտարարեց Մոմճյանը։

— Կարդացեք, կարդացեք,— ձայն տվին այս ու այն կողմից։

— Իմ հրահանգը ընդարձակ չէ,— ասաց Մոմճյանը, հանելով ծոցից մի քառածալ թուղթ և բանալով նրան.— նա կազմած է ընդամենը տասը հոդվածներից, որոնք, սակայն պարունակում են իրենց մեջ այն ամենը, ինչ որ հարկավոր է մեզ գիտենալ զորեղ կուսակցություն կազմելու համար։