Էջ:Nar-Dos, Colleced works, vol. 1 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/498

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

— Ոչինչ,— ասաց բժշկացուն շատ հանգիստ կերպով։— Խնդրեմ հանգիստ մնացեք, չշարժվեք և մի խոսեք։

— Ինչո՞ւ։

— Գլխիդ ցավ չե՞ք զգում, ծոծրակի վրա։

Ծոծրակ որ ասաց, իսկույն ամեն բան հիշեցի և խիստ վախեցա։ Նոր զգացի, որ ծոծրակս սաստիկ ցավում է։ Հետո տեսա գլուխս պինդ փաթաթել են մարլիով, այնպես պինդ, որ ճակատիս մաշկը չէի կարողանում շարժել։ Յոդաֆորմի հոտը բռնել էր սենյակս։ Փորձեցի վեր կենամ դրությունս ստուգելու համար, բայց որ գլուխս մի քիչ բարձրացրի, իսկույն էլ ցած գցեցի — այնքան ծանր էր և անտանելի ցավեր զգացի. կարծես գանգս — դատարկել էին և մեջն արճիճ լցրել։

— Տեսնում եք, ասացի չշարժվեք,— ասաց բժշկացուն իր մշտական հանգիստ ձայնով։— Ձեզանից շատ արյուն է գնացել, դուք թույլ եք, ձեզ անպայման հանգիստ է պետք։

Բայց ես խիստ հետաքրքրվում էի իմանալ — ո՛վ խփեց ինձ և ի՛նչպես եղավ, որ ուշաթափվեցի։ Այդ մասին ինձ համառոտակի պատմեց տանտերս։ Երբ թևիցս բռնած՝ նա դուրս էր տանում ինձ այդ գազան մարդու սենյակից, վերջինս հանկարծ վեր էր թռել տեղից, հայտնի չէ որտեղից մի հաստագլուխ փայտ էր առել, վազել ետևիցս ու թրըխկ — գլուխս ճղել։

— Օ՜, Սաշա, որ տեսնեիր ինչքան սարսափելի էր նա այդ րոպեին,— լսեցի գլխավերևս Քալիի ձայնը։

Նոր իմացա, որ աչքերս բացած րոպեին նա էր ուրախական ճիչ արձակողը։ Ուրեմն նա էլ էր ինձ մոտ... Բայց ես դարձյալ չէի տեսնում նրան։

— Իսկ ուշաթափվել էիք նրա համար, որ գլխին հասցրած դագանակի այնպիսի հարվածից մարդ կարող է մինչև անգամ տեղն ու տեղը մեռնել,— հոր պատմածին ավելացրեց նրա բժշկացու որդին։

Այստեղ տանտիրոջս կինն ինչ-որ ասաց մարդուն իր վրացերենով։ Մարդն, ըստ երևույթին, հավանության տվեց նրա ասածին և դարձավ ինձ.

— Հա բա՛ս. վուր լավնաս, մատաղ պիտիս անի, թե չէ