Էջ:Nar-Dos, Colleced works, vol. 1 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/638

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Տեսնում էր, որ շատ լուրջ եմ խոսում, և նրա դեմքն էլ լուրջ ու մտառու արտահայտություն ստացավ։

— Դե, էլ ի՛նչ ես երկարացնում, ասա ու պրծի, է՛լի,— բացականչեց անհամբեր։

— Եկ գնանք, կասեմ. այստեղ հարմար չէ, ժամանակ էլ չկա. այնպես անենք, որ գնացքին հասնես։

Թուսյանը շարունակում էր նայել ինձ զարմացած և, ըստ երևույթին, մի քիչ էլ վախեցած, հետո ուսերը թոթվեց տարակուսանքով և ասաց.

— Լավ, դու գնա հագնվիր, ես էլ իսկույն գալիս եմ։

Ու վազեց երկու տիկինների ետևից, որոնք կորել էին խռնվող հասարակության մեջ։

Հանդերձասրահում վաղուց հագնվել և սպասում էի մուտքի դռան մոտ, երբ վերջապես երևաց Թուսյանը։ Շտապով հագնվեց և միասին դուրս եկանք։

— Չգիտեմ՝ իմ բախտն է թարսվել, թե Սարումյանի բախտն է բանում,— ասաց մի ծխախոտ վառելով,— հազիվհազ հույս ունեի այս գիշեր բանը դրստելու, և թարսի պես եկար մեջտեղ ցցվեցիր։ Դե ասա տեսնեմ։

— Մի քիչ շուտ-շուտ արի, որովհետև հիմա իննից անց է, և հազիվ թե կարողանաս պատրաստվել, որ գնացքին հասնես,— ասացի և քայլերս արագացրի։

— Հանաք չես անո՞ւմ,— հարցրեց Թուսյանը, նույնպես արագացնելով քայլերը։

— Այ հիմա կտեսնես՝ հանաք եմ անում, թե ոչ։ Լսիր։ Դու գիտե՞ս, որ քո պատմվածքի հերոսուհին իմ ամենալավ բարեկամի կինն է։

Թուսյանը հանկարծակի կանգ առավ։

— Ինչպե՞ս թե...

Կանգ առա և ես ու նայեցի նրան։ Փողոցի էլեկտրական լուսավորությունը հնարավորություն էր տալիս ինձ տեսնելու նրա դիմագծերի բոլոր փոփոխությունները։ Նա նայում էր ինձ ծայրահեղորեն ապշած իմ անակնկալ հայտնությունից։

— Հետո, դու գիտե՞ս, որ նա նոր է ամուսնացել, և ես նրա խաչեղբայրն եմ։

— Խաչեղբա՞յրը...