Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 2 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/517

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ներքևից, դրսի՞ց, թե ներսից, ինչպե՞ս չի հոգնում և ի՞նչ է ուզում ասել այդ փոքրիկ, աներևույթ միջատը գիշերվա անդորրությունն այդքան աղմկելով։

Բայց ահա կնոջ ուրվականը նորից եկավ կանգնեց նրա առաջ իր մեռելատիպ դեմքով։ Այդ ուրվականը ինչ-որ բան ասաց— շատ խորհրդավոր և շատ զարմանալի մի բան— և անցավ չքացավ ննջարանի դռան հետևը...

Պատշգամբի կողքին երկրորդ թե երրորդ բաց պատուհանից նորից լսվեց Վահանի հազի ձայնը։ «Մի՞թե այստեղ է մնացել», նորից մտածեց Սանթրոսյանը և ականջը լարեց դեպի այդ պատուհանը։ Հազի ձայնը կրկնվեց։ Սանթրոսյանը կամաց ներս գնաց, մթության մեջ խարխափելով անցավ հյուրասենյակով, շոշափելով գտավ ճաշասենյակի դուռը, զգուշորեն բաց արեց և կանգ առավ շեմքում։ Ճաշասենյակում ևս ճրագ չկար վառված։

Նույն րոպեին ինչ-որ ճռճռաց, և լսվեց բոբիկ ոտների մի դրմփոց հատակի վրա։

— Ո՞վ է,— կանչեց Վահանը իր բամբ ձայնով։

— Դուք քնած չե՞ք,— կամաց հարցրեց Սանթրոսյանը։

— Փեսա՞։

— Ես եմ։

— Չէ, քնած չեմ։

— Կարո՞ղ եմ ձեզ մի փոքր անհանգստացնել։

— Կարող եք։

Սանթրոսյանը ներս մտավ և նույն զգուշությամբ դուռը փակեց իր հետևից։

Սենյակում այնքան մութն էր, որ կատարելապես ոչինչ չէր երևում. երևում էր միայն պատուհաններից մեկը, որի փեղկերը բաց էին, և այդ պատուհանից դուրս— դիմացի տան պատը, որ լուսավորված էր փողոցի լապտերի աղոտ լույսով։ Նա կամաց առաջ անցավ՝ ձեռքերը տարածած իր