Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/409

վրա ներս էր վազել այնտեղ, տեսել էր, որ իր Լևոնը հատակի վրա չոքած՝ նորոգում է կոտրված աթոոը։ Ծառայի պատմածից, հիրավի, երևում է, որ Շահյանն անձնասպանությունը գործելիս չոքած է եղել գրասեղանի և աթոռի արանքում և վայր ընկնելիս գլորել է աթոռը։ Ես տեսա թշվառականի դիակը. ատրճանակն արձակել է աջ քունքի վրա և գանգի մի մասը փշրել։

— Թուղթ-բան չի՞ թողել,— հարցրեց Մարությանը:

— Երեք նամակ է թողել. մեկը մոր անունով, որի մեջ գրված էր՝ «Դժբախտ մայր, քեզ չեմ մեղադրում, որովհետև չես իմացել, թե ինչ ոճիր ես գործում»: Մյուսի մեջ գրված էր բառացի հետևյալը. «Անձնասպանությանս համար ոչ ոքի չմեղադրել, բացի աստծուց»։ Իսկ երրորդն ահա այս ծրարն է իմ հասցեին։

Եվ Մինասյանը ծոցից հանեց մի մեծ ու հաստ ծրար։

— Ի՞նչ է,— հարցրին այս ու այն կողմից խիստ հետաքրքրված։

— Այ, կարդացեք տեսեք ինչ է,— ասաց Մինասյանը, ծրարի միջից հանելով աշակերտական մի տետրակ կապույտ կազմով։

— Տվեք ինձ, ես կարդամ,— ասաց օր. Սահակյանը և տետրակն առավ նրա ձեռքից։

— Իսկ ինձ, եթե կարելի է, մի քիչ բան տվեք ուտելու, որովհետև այսօր ոչինչ չեմ կերել։

Եվան վեր թռավ տեղից։

— Ես պահել եմ ձեր այսօրվա ճաշը։ Ո՞րտեղ կուտեք, այստե՞ղ, թե ձեր սենյակում։

— Այստեղ, այստեղ, ասա բերեն այստեղ,— պատվիրեց Մարությանը։

Այն միջոցին, երբ Մինասյանը, սեղանի ծայրը քաշված, ուտում էր իր ճաշը հոգնած մարդու դանդաղությամբ, օր. Սահակյանը, շրջապատված Մարությաններով, կարդում էր հետևյալը.