Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/433

ՏԵՍԻԼ XVI

Պետրոս, ծառա, Թորոսյան

ՊԵՏՐՈՍ (Ծառայի հետ իջնում է սանդուղքով): Ա՛րի այստեղ, անպիտան, ա՛րի։ Ես քեզ հազար անգամ ասել եմ, որ այն անպիտան լակեյներից չհեռանաս, իսկ դու դարձյալ գալիս ես և այնտեղ ցից ես լինում։ Հազար ու մի բան կա այնտեղ, ո՞վ է տերը... Խո չե՞ս ուզում... (Թորոսյանին չտեսնելով, հեռանում են պարտեզի աջ կողմը):

ՏԵՍԻԼ XVII

Վանո, Թորոսյան

ՎԱՆՈ (ծխախոտը բերանին՝ գալիս է ձախ կողմից, տան ետևից, հետաքրքրությամբ նայում է բարձր — լուսամուտներին, հետո հանկարծ տեսնում է Թորոսյանին): Ա՜, բոնժուռ, մուսի՛ո Թորոսյան։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ (առանձին): Սա էր պակաս։

ՎԱՆՈ։ Կոման վու պորտէ վու, քեֆդ լավ է, չէ՞։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Ինչո՞ւ չէ։

ՎԱՆՈ։ Այս ի՞նչ խաբար է մեր տանը։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Քեֆ են անում։

ՎԱՆՈ. Հա՜ — ա՞... բաս դու ի՞նչ ես շինում այստեղ։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Քեզ էի սպասում։

ՎԱՆՈ։ Ջան. սիրել եմ քեզ պես հին ընկերներին, չնայելով, որ իմ ու քո մեջ սարեր կան... Բայց ես այս գիշեր ուրիշ տեղ պետք է քեֆ անեմ։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Ո՞րտեղ։

ՎԱՆՈ։ Անիչկայիս մոտ... ես ու դու որ գիտենք, էլի՛...

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Բաս հիմա ինչո՞ւ ես եկել այստեղ։

ՎԱՆՈ։ Եկել եմ, որ հորիցս փող ուզեմ։ Երևակայիր՝ գրոշ չունեմ գրպանումս։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ։ Հետո, կտա՞։

ՎԱՆՈ։ Փաշի պես։