Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/516

ԲԱԶԵՆՅԱՆ:

Հիմարն ու գիժը,
Գիժն ու էշը,
Էշն ու խոզը,
Քեզ մի լավ ապտակ,
Ինձ ներողություն։

Դու էլ դուրս կորիր։
    (Դուրս է ձգում մյուս սենյակը և դառնալով ծառային)
Գնա ներս հրավիրիր։
    (ծառան դուրս է գնում)

ՏԵՍԻԼ III

Բազենյան, միայն, հետո Աշխեն

ԲԱԶԵՆՅԱՆ։

Դարձյալ եկել է։ Տե՛ր իմ, երբ պիտի
Այս խեղճ աղջիկը ինձ հանգիստ թողնի։
(Գնում է դեպի մյուս սենյակի դուռը և այնտեղից դեպի ներս)
Մի ձայն չլսեմ, թե չէ — լսո՞ւմ եք—
Չգիտեմ, ինչ կանեմ։

ԱՇԽԵՆ։ (Շտապով մտնում է)

Օ՜հ, վերջապես ես դարձյալ քեզ մոտ եմ...
Ինչո՞ւ ինձ այսքան սպասեցնել տվիր.
Վախենում էի, թե մի գուցե ինձ
Այժմ էլ չընդունես,— ո՛չ, այսինքն ես
Ուզում էի ասել — մի գուցե այժմ էլ
Տանը չլինես, ինչպես շատ անգամ
Վերջին օրերս այդ պատահել է,
Երբ ես եկել եմ քեզ այցելության:

(Ձեռագիրն այստեղ ընդհատվում է)