Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 4 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/42

* * *

Համեստափայլ կույս, սրտիդ սրբազան
Դու լսում ես քո վառ զգացմունքին,
Բայց և ուղեղիդ լուրջ դատողության,
Որոնք միացած քեզ քո ընտրյալին
Արժան են դատում և ամուսնական
Առարկում են քեզ կապը ցանկալի։

Բայց նախքան քո այդ կյանքիդ եզակի
Երջանկությանը ժամը մոտեցած
Եվ բազմախորհուրդ օրհնված բաժակի
Քաղցրը և դառը արդեն վայելած,
Ես կամիմ ասել քեզ խոսք քանի մի՛,
Եվ դու լսի՛ր ինձ, քնքուշ արարած։—

Երբոր երջանիկ կըգա ժամանակ,
Դու մայր կըլինիս իմ սիրուն մանկան,
Որին անդադար կըսեղմես անհագ
Խանդաղատալից կուրծքիդ մայրական,
Եվ համբույրներդ նորա անապակ
Կըհանգչին դեմքին հրեշտականման.

Երբոր նա պայծառ յուր աչիկներով
Կընայե դեմքիդ ժպտող երջանիկ։
Կըգրկե վիզդ յուր ձեռիկներով,
Կըսեղմե այտիդ յուր սիրուն այտիկ
Եվ նորաբարբառ յուր անմեղ լեզվով
Արդեն թոթովել կըսկսե «մայրիկ»,—

Ո՜հ, ուսի՛ր նորան մեր քաղցրաբարբառ
Մայրենի լեզվի ախորժ հնչյուններ.
Ուսի՛ր այդ լեզվով աղոթել, կարդալ,
Այդ լեզվով խոսել, յուր զգացմունքներ
Այդ լեզվով հայտնել և ուրախանալ
Այդ լեզվով միայն, այդ լեզվով տխրել։