Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 4 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/43

Ուսի՛ր դու նորան, որ երկնքում կա
Գերագույն Մեկը, որին կոչում են
Խելոքներն — Աստված, որի ինքնակա
Տնօրինությամբը կառավարվում են
Մարդիկ և աշխարհ. որի մշտակա
Սուրբ ավանդները — հավատ, հույս, սեր են։

Ապա այնուհետ, երբ նա մեծանա,
Ցուցի՛ր աշխարհը յուր գեղ ու տգեղ
Երևույթներով։ Ուսի՛ր շրջակա
Հրաշալի բնության օրենքը անշեղ,
Եվ բազմաբաշխ ցուցի՛ր անխնա
Ժանտ Պանդորայի արկղիկը ահեղ։

Ուսի՛ր դու նորան, որ նա մի թշվառ
Ունի Հայրենիք. և՛ Հայրենիքի
Ուսի՛ր պատմություն. պատմի՛ր մեծափառ
Նորա վեհ մարդկանց գործեր պանծալի.
Պատմիր ամոթով և գործերը դառ
Հայրենակործան դավաճանների։

Եվ երբոր կըգա ժամ օրհասական
Եվ Հայրենիքը կըկանչե մարդիկ,
Հայնժամ բոլոր քո քնքուշ մայրական
Զգացմունքները թո՛ղ մնան լռիկ
Եվ խոսե միայն ազգասիրական
Վառ զգացմունքը սիրո անդրանիկ։

Եվ պատմի՛ր նորան, թե ինչ անպատում,
Բայց և վայրենի երջանկություն կա
Վառ պատերազմի ամեհի դաշտում,
Ու մարդիկների կուրծքերի վերա
Արյան սոսկալի վարդեր են բուսնում
Եվ ուր փառքի մոտ գրված է և՛ մահ։

Եվ այնուհետև դեմ և հանդիման
Թշնամու զորքին ուղարկի՛ր նորան։