Նամակս գրում եմ ձեռաց, ուստի ժամանակ չունիմ քո վեպի մասին գրելու։ Կգրեմ շուտով և երկար։ Վեպդ առժամանակ ինձ մոտ պահելը կարծեմ արգելք չպետք է լինի քեզ շարունակությունը գրելուն։ Հետագա նամակիս հետ կուղարկեմ և գրվածքդ։
Շուտով «Նոր-Դարի» մեջ մի հոդված կկարդաս, որի հեղինակ Ճաղարբեգյանցը դուրս է բերում, թե Արծրունին որտեղից է գողացել յուր «Էվելնան»։ Մազալու է, չէ՞։ Կտրաքվի Արծրունին և նրա հետ յուր կույր արբանյակները։
Հունվարի 6-ի աղետի ժամանակ մերոնցից ոչ ոքի վնաս չի հասել, բայց Արծրունին և Արիստակեսն այդ աղետից մեծապես օգտվեցին։ Հենց աղետի օրը Մալումյանցն յուր մի քանի ընկեր-ազատամիտների հետ քարեր նետեցին առաջնորդարանի վրա ուղղակի Վանքի գավթից, իսկ Արծրունին յուր լրագրի միջից։ Մալումյանցի և ընկերների ազգանուններն արդեն ոստիկանապետի մոտ են, և հավանական է, որ նրանց քշեն, իսկ Արծրունին, Մամբրեի տված բողոքի հիման վրա, Շերեմետևից հանդիմանություն է ստացել, այո՛, միմիայն հանդիմանություն, և այն շատ մեղմ կերպով. պատճառը հասկանալի է և ինքդ գիտես։ Արծրունիններն այժմ մեզ ագիտացիա են անում Արծրունուն պատգամավոր ընտրել տալու համար, բայց ապարդյուն աշխատանք։
Սիրելի Բագրատ.
Վերջապես նամակիդ արժանացա. դու այդտեղ պարապությունից ես ծուլացել, ես այստեղ միշտ և շարունակ զբաղված լինելուց. ինկատի ունեցիր, որ համ նյութեր եմ պատրաստում ամեն օր, համ ինքս եմ քո գնալու օրից քարտուղարություն անում, համ էլ վերջին ժամանակներս ինքս