Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 1 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/100

Որ քու այտերդ կարմիր գունովըս ներկես,
20 Թոռմիմ... փափկիկ ձեռքիդ մեջ տամ կյանքիս վերջ:

Երանի՜ թե վըտակ մ’ըլլամ ես վըճիտ,
Եվ երբ հուշիկ նըստած մոտ իմ եզերքին`
Պատկերանա հայելույս մեջ քու ժըպիտ,
Պըղտորելով կապույտ ալիքըս ցամքին։

25 Այլ ոչ, ա՛ն գութ, եթե ունիս սիրահար,
Իցի՜վ թ’անոր գերեզմանին վեմն ըլլամ,
Եվ հոն թափած դառն արցունքներդ ծըծեմ հար,
Ըզգամ դեմքդ... այլ ոչ, թեպետ վեմն, այլ կուլամ։

Ո՜հ, դու սիրե, գըգվե, մըպտե, Հայ աղջիկ,
30 Քեզի համար պիտի մեռնիմ, թո՛ղ պլպլուն
Արցունք մ’հեղու դագաղիս վրա սև աչիկդ,
Տըխուր շիրմիս վերև երդե թո՛ղ պլպուլն։