գրաքննական նկատառումներով բաց են թողնվել երկրորդ և երրորդ տները՝ «Հետագա երկու տուներն պակաս են» ծանոթությամբ։ 1908, 1922, 1926, 1940, 1947, 1954, 1956, 1963, և 1967֊ի ժողովածուներում տպագրվել է լրիվ, իսկ 1900, 1904, 1918, 1945 (Վենետիկ), 1959-ի հրատրակություններում՝ հապավված։
Ե. Դուրյանը Ա. Չոպանյանին ուղղած 1891-ի օգոստոսի 30-ի նամակում (ԲԵՀ, 1967, №, էջ 168) որպես վրիպակ մատնանշում է միայն հարցական նշանի պակասը 5-րդ տողում (սա ուղղել է Բ․ էքսերճյանը)։ Իսկ Մ. Չերազը մատնանշել է 4-րդ տողի մի վրիպակը. վիհ-ի փոխարեն՝ վեհ (PA էջ 27)։ Իրականում, դատելով Գալայճյանի հրատարակած տեքստից, կան էական աղավաղումներ․
|
ՀԵՂԻՆԱԿԱՅԻՆ ՍՐԲԱԳՐՈՒՄ («Դուրյանի կյանքը...» էջ 185) 29
[Ահեղասաստ] Կայծակնաթև թե մըռընչեն մրըրիկներ
Սիրեցե՜ք զ’միմյանս — Քրիստոսի պատվիրանը (Հովհ., ԺԳ, 35)։
6. ՊԵՏՔ է ՄԵՌՆԻ՜Լ
(էջ 23)
Օրինակված է ինքնագիր երկու տետրակում։
Առաջին անգամ տպագրվել է 1872-ի ժողովածուում, ապա զետեղվել մյուսներում, բացի 1908, 1945 (Հալեպ) և 1952-ի հրատարակություններից։
Բ․ էքսերճյանը կարծում է, որ այս բանաստեղծությունը դրված է Դուրյանի սիրած աղջկա (Զ’նե պաշտեմ» տաղում հիշված «Պ.․.»֊ի) «ազդեցության տակ» («Ընդարձակ կենսագրություն...» էջ 55)։
Ա. Գալայճյանը ցույց է տալիս հետևյալ ավաղումները․
2—3 Երկինքն աստղեր զերթ «սիրո վերք» ցոլային, (ՏԹնԴ)
Դեգնած ու չոր թերթից՝ լուսինն յուր բեկբեկ (ՏԹՆԴ)
9 Նա յուր շնչովն իս գոհ ընել կը կարծեր, (ՏԹՆԴ)
17 Կը սիրե նե, նայվածքին մեջ կը թոռմի. (ՏԹ, ՏԹՆԴ)