Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 1 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/30

9. ՀԱՅՐԻԿՆ ՀԱՅՈՅ

Փութա՛, հովվապե՛տ, սիրող հար ազատ`

Հարազատ,

Փարատի՛ սև ամպ, փայլի՛ արդ արև

Արդարև,

5 Փողփողի՛ն դաշտեր, ազատ առնե՛նք քայլ,

Առ նենգ գայլ

Ցըցո՛ւր ցուպդ, Հայերն կանչե՛ յարոտ մի`

Հար հոտ մի։

Ճանկեր արյունոտ կուրծ մեր թափ առինք,
10

Թափառի՜նք,

Եկո՛, հովվե՛ մեզ, սիրածդ, ազգասե՛ր,

Ազգ ա՛ս էր։

Դու գըթոտ նըման երկնի հայրիկին՝

Հայր՝ ի կին`

15 Յ՚ օրոց և յ՚ալիս սփռե՛ լույս և սեր,

Լո՛ւյս եւս, է՞ր

Ցավի, չը զարթնու հըրճված յ՚այգուն յ՚այն

Յա՜յ, քուն Հայն

Սոխակ մ՛էիր մերթ ի նոճս, ւ՚երգերդ`
20

Վերքերըդ