ՏԹՆԴ
2 հոգիս։ 3 երկին։ 6 ձանձրույթին։ 10 աղետաբեր։ 11 իսկ։ 13 մահվան։ 14—21 (բացսկայում են)։ 22 տաղերգությունը [քեզ]։ 24 խոսքդ։ 25 սար֊սըռե։ 26 (բացակայում Է)։ 27 [Քուկդ] Պ. Դուրյան։
1) Ես լսած եմ անգամ մը, թե աշխարհ Աստուծո...— Տ. Ադամյանին ուղղած 1871–ի հուլիսի 5–ի նամակում Դուրյանը գրել Է. «Աշխարհ կամ Ասաուծո ձանձրույթի մեկ հառաչն ըլլալու է (քաոսը բնակած ատեն), կամ ղժոխոց մեկ անհամ կատակը»:
2) ...ինչպես որ ես Վարդանի...— Խոսքը Վարդան Լութֆյանի մասին է։
3) Երը լսեցի, որ գարնան հես պիտի գաս...— Ընկերոջ գալստյան լուրը հավանաբար Դուրյանին էր հաղորդել Տ. Ադամյանի եղբայրը, որից նա տեղեկություններ էր ստանում: Տ. Ադամյանը Պոլիս է հասել Պ. Դուրյանի թաղման երեկոյան (ԲԵՀ, 1967, № 1, էջ 171)։
4) Վարդանի գերեզմանին ուղղյալ սա ներփակյալ տաղերգությունը — Խոսքը «ի գերեզմանն ամենասիրելվո Վարգան Լութֆյանի» Հեծեծմո՜ւնք» բանաստեղծության մասին է:
14. ԱՌ Պ. Տ. ԱԴԱՄՅԱՆ
(էջ 181)
Ինքնագիրը պահվում է Երուսաղեմի պատրիարքարանում, իսկ ընդօրինակությունը՝ ԳԱԹ-ում։
Առաջին անգամ տպագրվել է «Արևելքում (1839-ի և 1607), ապա զետեղվել 1893-ի և հետագա բոլոր այն ժողովածուներում, ուր հրատարակվել են Դուրյանի նամակները։
«Արևելք»-ում ամսաթիվն Է «Նոյեմ. 30»։
ՏեՔՍՏԱՅԻՆ ԱՅԼ ՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
«Արևելք», ՏԹՆԴ
3 բույսեր։ 5 եղավ։ 6 թեպետ։ 9 պատենավորել: 10 մնաց: 12 չեմ ուզերեր որ:
