Ի զո՜ւր գըրեցին աստղերն ինծի «սե՛ր»,
Եվ ի զո՜ւր ուսուց բուլբուլն ինձ «սիրել»,
Ի զո՜ւր սյուքեր «սե՜ր» ինձ ներշնշեցին, 50
Եվ զիս նորատի ցուցուց ջինջ ալին,
Ի զո՜ւր թավուտքներ լռեցին իմ շուրջ,
Գաղտնապահ տերևք չ’առին երբե՛ք շունչ,
Որ չը խըռովին երազքըս վըսեմ,
Թույլ տըվին որ միշտ ըզնե երազեմ, 55
Եվ ի զո՛ւր ծաղկունք, փըթիթնե՜ր գարնան,
Միշտ խնկարկեցին խոկմանցըս խորան...
Ո՜հ, նոքա ամենքը զիս ծաղրեր են... Աստուծու ծաղրն է Աշխարն ալ արդեն...: