Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Համասըփռեն խունկ ու աղոթք,
20
Գիտցե՞ք որ դեռ կենդանի եմ։
Եթ’ հարդարեն իմ հողակույտ,
Եվ հեծեծմամբ ու սըգալեն
Իմ սիրելիքը բաժնըվին,
Գիտցեք որ մի՜շտ կենդանի եմ։
25
Իսկ աննըշան եթե մընա
Երկրի մեկ խորշն հողակույտն իմ,
Եվ հիշատակս ալ թառամի,
Ա՞հ, այն ատեն ես կը մեռնի՛մ...։
|
|
1871