ԱՆՄԻՈՒԹՅՈՒՆ.— Լացե՛ք, հրեշտա՛կք երկնից... խնդացե՛ք, հրեշք դժոխոց, և դուք ալ, երկի՛նք և երկի՛ր, միաձայն կրկնեցեք. «Հայաստան պիտի ջնջվի...», արցունք թափեցեք, Արարատյան սառնամանիիք:
ԹՇՎԱՌՈՒԹՅՈՒՆ.— Հայաստան պիտի ջնջվի՜... (սպառնալից կը հեռանան):
ՀԱՅԱՍՏԱՆ.— (հետին հուսահատությամբ ծունր իյնալով) Անե՜ծք, անե՜ծք... (խավարումն լուսնի.— աղմուկք.— ստվերներ կամաց կամաց գերեզմաններեն կելնեն և հետևյալ երգը կերգեն տխուր ու միակերպ):
Տեսիլ Դ
ՀԱՅԱՍՏԱՆ և ՍՏՎԵՐՔ
ՈՂԲԵՐԳ ՍՏՎԵՐԱՑ
Մինչ ե՞րբ գըլուխդ պիտի ծեծես`
Շղթայակապ այդպես հեծես,
Հեգ Հայաստան շիշելարև,
Ե՞րբ սոխակը սըգատերև,
Նոճիներեն շուտ տալով խույս,
Պիտի երգե վարդ, արշալույս:
Եղո՜ւկ քեզի, հեգ հայրենիքդ,
Որ շորթելով շքեղ դափնիդ`
Որդիքդ անխիղճ գլուխդ վատուժ
Բոլորեցին սև ճոճ ու փունշ...
Ա՜հ, վրեժխնդիր շանթեր ճայաթին
Հայրենադուրժ Հայոց ճակտին:
(ստվերները կսկսին կամաց կամաց իրենց գերեզմանը մտնել):
