Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/225

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ՀՐԱՉՅԱԲայց, մայր իմ... ՀԵՐԱՆՈԻՑՇԻսկ ատելությունն ու վիջաը անոնց վրա սև վարագույր մը ձգած են, դագաղի ծածկոց մը, որուն վրա խաչ մը, փուշ պսակ մը և կմախք մը միայն րանված են... Այս պալատեն ավելի հեռու կերևի երկինքը, խըղ֊ ճալյաց ձայները այս պալատին սև ու հաստ պատերուն զարնելով' անթափանց կը նվաղին և կը թավալին հոն... Եթե արձագանք մը ունինՀ դժոխային ծիծաղ մ'է... Մի- նակ անսիրտներն ու անխիղճներն կրնան երջանիկ ապ¬ րիլ հոս։ ՀՐԱՉՅԱ.— Կը հասկնամ, մայր իմ, հայրս անխիղճ է։ ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Անսիրտ ալ է, վասնզի իմ աչաց առջև ուրիշ- ներ կը սիրե, թեպետ շեմ ուզեր որ զիս սիրե, սակայն շեմ ուզեր նաև, որ ուրիշները սիրե. խե ղճ աղջիկներ, որոնք քանի մը օր թագավորին հետ կենակցելու համար կը թողուն հավիտյան իրենց անմեղ և խաղաղ տնակը, կը նետվին պալատին ցոփության մեջ, կը խամրի իրենց կուսության ծաղիկը, որուն վրա կը շողային երկնիր անմեղ արցունքները, զանոնք կը թափեն ոտքերու տա1լ մարգարիտներ ստանալու համար... Ա՜հ, երանի թե գեղջկուհի մը ըլլայի և սիրվեի, և բոլորտիքս ալ ամենքր սիրեին զիրար։ ՀՐԱՉՅԱ.— Րայց մա՛յր իմ, միթե ես զքեզ շե՜մ սիրեր։ ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Գիտեմ, Հրաչյա։ ՀՐԱՉՅԱ.— Ուրեմն դեռ ո*վ... ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Հրաչյա, եթե թագավորը վատթար ըլլա, ժո¬ ղովուրդը թագուհին ալ մեկտեղ կը դատապարտն. չե՞и տեսներ, որչափ լքյալ ու թշվառ է Հայը քու հորգ թա֊ — 225 - 15—Պետրոս Դուրյան